Αγαπημένες ατάκες & σκηνές

Αγαπημένη μου σκηνή: https://www.youtube.com/watch?v=R0DCMa-NIJY

Αγαπημένη ατάκα: Damon: We’re vampires Elena. We need human blood to survive. We’re predators. Not puppies.

Δεν μπορώ να πω ότι έχω μόνο μια :/ από τις πιο πρόσφατες ας πούμε είναι ο γάμος του Edward και της Bella και το γαμήλιο ταξίδι. Αλλά είναι και άλλες όσο για ατάκες Blade trinity αξίζει να το δείτε χαχααχ
https://www.youtube.com/watch?v=2VF8bXMEJFI

Όλα τα λεφτά το πομεράνιαν!!!!

Ο Damon στην Ελένα: Stefan is not a virgin? Ah! Im shoked.....

Και η all time αγαπημένη μου ατάκα: Ο Ron Weasly στον Harry Potter: Ηarry αν πεθάνουμε για αυτούς (τον Μαλφόι και την παρέα του) θα σε σκοτώσω....

χαχαχαχαχα δεν μπορώ, αλλά μου αρέσουν και άλλες πχ από τον Άρχοντα αστείες σκηνές είναι οι περισσότερες με τον Gimly και τον Legolas https://www.youtube.com/watch?v=-vUOwz11x0Y μια από τις αστείες που θεωρώ και είναι και στο βιβλίο χααχαχαχ

Η αγαπημένη μου σκηνή απο το braveheart

https://www.youtube.com/watch?v=i6zGEBhJMHA

δεν μπορώ όποτε το βλέπω κλαίω και όπως λέω τσουρτσούροσα χαχαχα ταινιάραααα

Μερικές αγαπημένες φράσεις απο το αγαπημένο μου βιβλίο, τον μπρούτζινο καβαλάρη.

-Τάνια, κάνε μια τούμπα να μας δείξεις τι ξέρεις, τής είπε ο Ντιμίτρι (ο κακός της υπόθεσης) ακουμπώντας την παλάμη του στην πλάτη της.
-Ναι Τάνια! Έλα! είπε η Ντάσα (η αδελφή της ηρωίδας, και κορίτσι του ήρωα). Το μέρος είναι τέλειο για τούμπες, Είμαστε μπροστά σε ένα μεγαλόπρεπο παλάτι, με συντριβάνια και γκαζόν παντού, ανθισμένες γαρδένιες....
-Γερμανοί στο Μινσκ, την έκοψε τη Τατιάνα, προσπαθώντας να μην κοιτάξει τον Αλεξάντερ, έτσι όπως ήταν μισοξαπλωμένος στην κουβέρτα που είχαν στρώσει χάμω. Της φαινόταν τόσο κοντινός, τόσο οικείος.... Και ταυτόχρονα απόμακρος, άπιαστος.
-Ξέχνα τους Γερμανούς, είπε ο Ντιμίτρι. Εδώ το μέρος είναι φτιαγμένο για την αγάπη.
Ακριβώς αυτό φοβόταν η Τατιάνα.
- Έλα Τάνια, είπε μαλακά ο Αλεξάντερ σταυρώνοντας τα πόδια του. Για να δούμε αυτές τις περίφημες τούμπες σου.
Και άναψε ένα τσιγάρο.
Αναστενάζοντας εκείνη, σηκώθηκε απο την κουβέρτα.
-Καλά, τους είπε. Αν και ειλικρινά δεν ξέρω τι σόι βασίλισσα θα είμαι, αν κάνω τούμπες για τους υπηκόους μου
Όρμησε, σταθηκε πρώτα στο δεξί της χέρι, διέγραψε με το κορμί της στον αέρα μια τέλεια καμπύλη, στηρίχτηκε στο αριστερό χέρι, ύστερα στο αριστερό πόδι, κι έκανε, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν λυτά, άλλη μια τούμπα και άλλη μια, και άλλη, σχηματίζοντας κύκλους με το κορμί της στον αέρα τραβώντας προς το Μεγάλο Ανάκτορο, προς την παιδική ηλικία και την αθωότητα,μακριά απο τον Ντιμίτρι, την Ντάσα και τον Αλεξάντερ.
Όταν σταμάτησε και στράφηκε για να γυρίσει πίσω, με το πρόσωπο ξαναμμένο και τα μαλλιά ανάστατα, άφησε τη ματιά της ν απλανηθεί σοτ πρόσωπο του Αλεξάντερ. Όλα όσα ήθελε να δει, τα είδε. Βρίσκονταν εκεί.



- Ύστερα ο γιατρός της είπε: Τάνια, χάνεις την ώρα σου μαζί του. Κοίταξε τα εγκαυματα του. Θα μολυνθεί. Δεν υπάρχει αρκετή πενικιλίνη για σένα, καθώς μάλιστα τα ερυθρά του αιμοσφαίρια ήταν πολύ χαμηλά.
Και εκεί που κάνω το γύρω μου ένα βράδυ στο θάλαμο, τι βρίσκω δίπλα απο το κρεβάτι σου; Την Τατιάνα ! Κάθεται με μια σύριγγα μπηγμένη στο πράτσο της, ενωμένη με έναν καθετήρα, και δεν θα το πιστέψεις, ο καθετήρας είναι συνδεμένος με την είσοδο της πεταλούδας σου.
Τα μάτια της Ίνα (της νοσοκόμας που περιγράφει στον Αλεξάντερ τι έχει συμβεί) είχαν πεταχτεί έξω.
- Ταγματάρχα μου, σου λέω την είδα να χύνει αίμα απο τις φλέβες της στις δικές σου! Τρέχω κοντά της και της λέω: Τρελή είσαι; Κάνεις σιφόνι με το αίμα σου; Και εκείνη με έναν τόνο που δεν σκήκωνε αντίρρρηση μου απαντάει: Ίνα, αν δεν το κάνω, θα πεθάνει. Της έβαλα τις φωνές, της είπα πως υπήρχαν πολλοί τραυματίες που χρειάζονταν φροντίδα, κι αυτή ασχολιόταν με έναν πεθαμένο. Δεν είναι πεθαμένος μου λέει. Και όσο θα ζεί, θα είναι δικός μου. Ακούς τι μου είπε; Καλά της λέω κι εγώ, αν θές να πεθάνεις, πέθανε. Μα το άλλο πρωί, σαν πήγα στον γιατρό και του είπα τι είχε κάνει, αυτός έτρεξε να την μαλώσει, και την βρήκαμε αναίσθητη δίπλα στο κρεβάτι σου.Εσύ όμως είχες αρχίσει κιόλας να γυρίζεις προς το καλύτερο. Όλοι σου οι δείκτες ήταν ανεβασμένοι. Και η Τατιάνα συνήλθε, σηκώθηκε απο το πάτωμα λευκή σαν το χάρο, και είπε στο γιατρό: Ίσως τώρα να σου περισσεύει λίγη απο την πολύτιμη πενικιλίνη σου και για αυτόν. Και εγώ είπα στην Τάνια: Τάνια ο άνθρωπος αυτός πρέπει να σε παντρευτεί για όσα έκανες για χάρη του....Είσαι καλά ταγματάρχα; Γιατί κλαίς;

Η Ντάσα στον Αλεξάντερ
Αλεξάντερ πές μου, πόσο καιρό αγαπάς την αδελφή μου;

Καλα αυτή πρέπει να είναι και μια απ'της καλύτερες ιστορίες εκείνης τηε εποχής !!!

Είναι φοβερό βιβλίο. Τριλογία βασικά, αλλά το πρώτο τα σπάει. Νομίζω πως ήδη το έχω διαβάσει 5 φορές και σήμερα απο τη στιγμή που το άνοιξα για να βρω μερικά αγαπημένα κομμάτια(αν και όλο το βιβλίο είναι ένα αγαπημένο κομμάτι), το σκέφτομαι συνέχεια. Αν με χάσετε για μια δυο μέρες να το ξέρετε, θα έχω πέσει πάλι με τα μούτρα μέσα στις σελίδες του μπρούτζινου.
Γενικά το βιβλίο αυτό έχει ένα φοβερό θέμα. Ξεκινάει την ημέρα που ο Χίτλερ κύρηξε τον πόλεμο στην Σοβιετική ένωση, και μας μεταφέρει στο Λένινγκραντ και συγκεκριμένα στο πέμπτο Σοβιέτ οπου εκεί ζει η οικογένεια Μετάνοβα: Η Τατιάνα με τον δίδυμο αδελφό της τον Πάσα, την αδελφή της Ντάσα, τους γονείς της και τους παππούδες της. Την ίδια μέρα, η Τατιάνα προσπαθώντας να αγοράσει τρόφιμα για την οικογένεια της, γνωρίζει έναν αξιωματικό του Κόκκινου Στρατού, τον Αλεξάντερ Μπέλοφ.
Και ξεκινά η φοβερή πολιορκια του Λένινγκραντ. Για όσους ξέρουν για την πολιορκία του Λένινγκραντ θα ξέρουν πως όταν ξεκίνησε η πολιορκία (μιας και ο Χίτλερ ήθελε την πόλη άδεια) οι κάτοικοι του Λένινγκραντ ήταν περίπου 3 εκατομύρια. Και όταν τελικά οι Ρώσοι έσπασαν τον αποκλεισμό είχαν απομείνει μόνο 1 εκατομύριο κάτοικοι. Και τα δυο εκατομύρια πέθαναν στον πρώτο χειμώνα της πολιορκίας
Και πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν τον πρώτο και χειρότερο χειμώνα της πολιορκίας του Λένινγκραντ. εξυμνούν το ανθρώπινο μεγαλείο. Παγωμένοι, ρακέκνδιτοι, χωρίς ρεύμα να ζεστάνουν τα σπίτια τους, χωρίς νερό γιατί είχαν παγώσει οι σωληνώσεις, τρώγοντας δυο φέτες ψωμί που αντί για αλεύρι είχε μέσα πριονίδι, με όσες δυνάμεις τους απέμεναν πήγεναν στην όπερα να ακούσουν Σοστακόβιτς.
Και όλα αυτά για τον επωνομαζόμενο: Μεγαλύτερος άχρηστος του πολέμου, Κλίμεντ Βοροσίλοβ, ο οποίος το μόνο που έκανε για να προφυλάξει την πόλη του ηταν να στήσει οδοφράγματα, μιας και πίστεψε πως οι μάχες θα γίνονταν στους δρόμους της πόλης. Και δεν φρόντισε για προμήθιες τροφίμων.
Μέσα λοιπόν σε αυτή την αθλιότητα, που ο άνθρωπος μερικές φορές ξεχνάει πως είναι άνθρωπος(μιας και στο Λένινγκραντ είχαν παρουσιαστεί κρούσματα κανιβαλισμού) ανθεί η αγάπη της Τατιάνας και του Αλεξάντερ.

Πραγματικά είναι η πιο όμρφη ιστορία αγάπης που έχω διαβάσει.Πάντα με συνεπέρνει και πάντα όσο αργά και αν προσπαθώ να το διαβάσω, το τελειώνω πρίν κλείσει 24ώρο.
Αυτό το βιβλίο το έχω κάνει πολλές φορές δώρο, και το έχω δανείσει πολλές φορές, και όλοι λένε τα καλύτερα λόγια. Θυμάμαι μια πελάτισσα μου παλιά που είχε το ίδιο πάθος με τα βιβλία, και ανταλλάσαμε πολλές φορές βιβλία μεταξύ μας. Και κάθε φορά που συζητάγαμε για κάποιο, στο τέλος φτάναμε πάντα στο ίδιο αποτέλεσμα: Βέβαια σαν τον Μπρούτζινο Καβαλάρη κάνενα βιβλίο δεν υπάρχει...

Και για όσους η ιστορική πολιορκία του Λένινγκραν είναι το αγαπημένο τους ιστορικό θέμα συστήνω το βιβλίο του Μάκλ Τζόνς: Λένινγκραντ Η πολιορκία (1941-1944), μιας και ο Μπρούτζινος σαν μυθιστοριματικό βιβλίο περιέχει λίγες και ελλειπης πληροφορίες, ενώ το βιβλίο του Τζόνς περιέχει ιστορικές καταγραφές αλλά και μαρτυρίες κατοίκων του Λένινγκραντ που έζησαν την πολιορκία

Ένα βιντεάκι με αγαπημένα κομμάτια του βιβλίου

Ο ΜΠΡΟΥΤΖΙΝΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ

Καλά είναι καταπληκτικό ,φαντάζομαι σαν ταινία όταν βγεί θα σπάσει ταμεία !!!

Άντε να δούμε θα βγεί; Ήδη το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει απο το 2002 και η τριλογία ολοκληρώθηκε πριν απο 2-3 χρόνια. Πάντως υπάρχουν φήμες πως θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012. Προς το παρόν, ούτε το κάστ έχει ανακοινωθεί. Πάντως πριν πολλά χρόνια όταν ξεκίνησαν οι φήμες για την ταινία, ένα απο τα δυνατά ονάματα για να παίξει τον Αλεξάντερ Μπέλοφ ήταν και ο Αλεξέι Γιαγκούτιν. Βέβαια ο Μπέλοφ και ο Γιαγκούτιν το μόνο κοινό που έχουν μεταξύ τους είναι το Λένινγκραντ (σήμερα Αγία Πετρούπολη) μιας και ο Αλεξέι γεννήθηκε και ζεί εκει μέχρι και σήμερα.
Κατά τα άλλα δεν έχουν καμιά σχέση. Ο Μπέλοφ είναι μελαχρινός και πολύ ψηλός, ενώ ο αλεξάντερ ξανθός και κανονικού αναστήματος....

εγώ δεν το έχω διαβάσει αλλά από ότι μου έχεις πει είναι πολύ καλό αλλά δεν δανείζομαι από εσένα αχχααχχαα

Ούτως ή άλλως τώρα πια το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το δανίζω. Το δάνιζα μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλά όταν πρόσεξα πως είναι η πρώτη έκδοση, και ειδικά όταν το αγόρασα για μια συνάδελφο και είδα τις αλλαγές που έχουν κάνει( ευτυχώς αλλαγές εμφάνισης και όχι κειμένου) δεν το αποχωρίζομαι ποτέ. Σάσα μου όπως θα πρόσεξες τις μέρες που έμενες εδώ, στο κάτω μέρος του κρεβατιού μου, υπάρχει χώρος για βιβλία, ε απο την πλευρά του Σπυ επικρατεί το βαμπίροστοιχείο, και απο την δική μου ότι βιβλίο έχει σχέση με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Όμως την επόμενη φορά που θα είσαι εδώ θα σου το δώσω να το διαβάσεις(και ελπίζω αυτή τη φορά να το κάνεις) βέβαια, να έχεις μπροστά σου πολλές μέρες γιατί τα βιβλία είναι τεράστια (σχεδόν το μέγεθος της χαραυγής, και μάλιστα στα νέα βιβλία, το μέγεθος ξεπερνάει πολύ της χαραυγής)
Και μιας και βλέπω πως τα βιβλία είναι επίκαιρο θέμα, καλύτερα να συνεχίσουμε την συζήτηση μας, στο ανόλογο τόπικ γιατί έχουμε βγεί εντελώς εκτός θέματος...λολ

https://www.youtube.com/watch?v=nH67wO_h_mY γιαυτό και εγώ σας βάζω αυτό για να γελάσουμε λίγο